Bakma…
Bana bakma o gözlerinle…
Yapma!
Atlarım kirpiklerinden, korkuyorum.
Yine cinayet süsü alacaksın bana, biliyorum.
Susmalara gömüleceğim.
Parmağınla dudaklarıma dokunup,
mühürleyeceksin beni…
Cesaretimi ağır ödeyeceğim.
Esaretim sende kalacak.
İçinin odalarından beni cağırırken,
‘Çoktan döndüm’ diyeceksin bana.
Öldüm. Milyon kere bittim ben sende
Sineye cektin beni.
İçime çektim seni, kaçamak…
Kendi katilim oldum, her seni çaldığımda.
Görme…
Beni görme gönül gözünden…
Anlatma!
1 yorum:
Ne yeraltında, ne yeryüzünde kendine yer bulamayan, bütün hayatlardan kovulmuş mutsuz bir sürgündün sen, sıfırım dedin. Sıfır oldu...
Yorum Gönder