2 Kasım 2010 Salı

demin

Bizim bir hikayemiz, yalanlarımız, gerçeklerimiz ve oyunlarımız vardı.
Birbirimizin üstüne titreyişlerimiz.. Beni kırışları vardı, söylediği anda pişman olduğunu gözünden okur,
onun pişmanlık hissi için üzülürdüm. Bana kıydığı için üzülürdüm.
Yetişemiyorum diye üzülürdüm.

Hiç de yetişemedim zaten.

Bütün bu hislerin tadı aklımda.
Şimdi nasıl yani..

Bitti mi?

Hiç yorum yok: