Kendin mi tüm problem… Neyi arıyorsun? Tam anlamında sen olmak mı?
(Bulduğun ışık aslında bi yalandan ibaretse…)
Hayatındaki her şeyi ama her şeyi, bu ışıkla yenibaştan, santimetrekaresine kadar inceleyerek doğurduysan…
Düşünceler vadi, vadiler; akarsu, akarsular; yeni ülkeler yaratmışsa…
Sen artık “sen”sen!
Sonsuza kadar geliştirme kursuna yazdıysan kendini…
Yeni yollar açarak ilerliyorsan, her adımda oturuyorsa bir parça daha yerine…
Karantina altındakilerden biri daha atlıyor penceremden. Yeni yollar uzanıyor tüm hücrelerinden… Renk cümbüşünün güzelliğiyle daha da iştahlanıyorum. Bi anda ucu kaçıyor… Boyası akıyor…
Zelzeleler oluyor… Sallanıyorum derinimden… Oysa gökdelenlerim vardı.
Zelzeleler oluyor… Çığlıklar var beynimde… Dünyam nerede?
*Hayatımın en önemli kısmını ben kaçırdım. Eksiğim!
*Bilmediğim, hissetmediğim korkularım beni köreltiyor.
*Beni açtığınız sürece ben de tüm “ben”liğimle açım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder