Bir gün,
Bir anda hiç sızlamadan başladı kan kaybım…
Kimsenin yüzünü görmek istemedim,
Sokağa çıkmak istemedim,
Dostların hal hatır sormasını istemedim.
Geceleri hiç bitmesin diye çok diledim.
Ama güneş yine doğdu.
İnanmıyordum ki güne, ne önemi vardı?
Aynada kendi eriyişimi seyrettim.
Sokaklara dağıttım parçalarımı,
Kimse bilmesin diye, hiç gitmediğim semtlere…
Anlamasınlar diye kolay oldum.
Koynumdan kaydı bulutlarım…
Yine de yaşadım.
İntikam almak için kendimden…
Her gün sana daha çok aşık oldum bilmeden…
Sana olan bağımlılığımı kestiğim için birden,
Alet oldum dünya çarkına.
Bi kadeh şarapta seni buldum ben,
Bi duman sigarada,
Her kazandığım oyunda,
Susarak söylediğim tüm şarkılarda…
Ve bir gün,
Bütün bu olanların seninle ilgili olduğunu anladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder