_

Sevgi ve şefkat peşinde koştuğum günler var. Hatta bir nefesin özlemini duyduğum geceler… Yalnızlığın her daim yoldaşım olduğunu biliyor olmam onu sevdiğim ve ona alıştığım anlamına gelmez. Hasretini çektiğim başka şeyler de var. Mesela; dostluk! Ama lafta kalanından değil. Sesini dahi duyduğunda kanını ısıtan cinsten. Bi de hiç sevmediğim halde ayranı özledim belki yanında da lahmacun. Uzun aylar uzun yıllar geçti hayatımdan. Canını acıttığım, üzdüğüm çok insan oldu, ama acının ne demek olduğunu bana da öğrettiler sonunda. Bazı şeyler yaşayınca, daha farklı bakıyorsun hayata, dünyaya. Acılar olgunlaştırıyor insanı, ben olgunlaşmak istemedim. Ama beni dinlemediler. Ömrümün hazan mevsimi geldi ve geçti. Geriye kumsalda yürüdüğünde ardında kalanlar gibi ayak izleri kaldı. Ama biliyorum bir gün dalgalar delirdiğinde o sevda dolu denizin suları kıyılarıma vuracak ve ayak izleri silinecek. Peki dokunduğu yeri kirleten o izlerden kalan, kum taneciklerinin içine işlemiş pisliği kim temizleyecek? Ne kadar deli, ne kadar sevda dolu da olsa hangi deniz olursa olsun ben bu pisliği temizleyebilecek birini tanımıyorum. Ama umuyorum.

Öyle ya da böyle istemeden olgunlaşan ben;
Özlemlerimle, hasretlerimle, sevdalarımla, nefretimle, sonunu getiremediğim ve hiç başlayamadığım cümlelerimle; Ve yalanlarla, riyalarla, sahta gözyaşları, sahta mutluluklarla dolu ama umut dolu hayatta nefes almaya devam ediyorum, edeceğim.


Son olarak yüreğimden özür diliyorum. Zamanında sevimsiz, sevgisiz, yaptıkları yüzünden sonunda yalnız kalmaya mahkum şu an acınacak halde bir sefili senden izinsiz içeri aldığım için!!!

NE HİSSEDİYORSUN DESELER?

Şimdi kalbimde kavak yelleri esiyor
Hüznüm doruklarına ulaştı taştı gidiyor
Ruhum bir ağırlık daha kalktı gibi hissediyor
Ben yanılmışım, zaman telafisiymiş herşeyin..

Boşa vakit kaybetmişim sadece
Aklımda ne soru ne sızı
Yüreğime ise derin bi sessizlik hakim şimdi
Ben yanılmışım, kimse bu kadar çok sevemezmiş

Bahar geldi açtı gönlümün çiçekleri
Elbet yine sevecek küçük yüreciğim
Yine büyük sevdalar yaşayacak ağırlığınca
Ben yanılmışım, her mevsim aynı olmazmış

Geçicidir soğuk hazan mevisim
Öğrendim acılarla sevişmeyi
Yoruldukça yoğrulurmuş insan da
Ben yanılmışım, hayat devam ediyor

_

Çok fazla şey istemiyorum ki can bea!
Çık gel işte çık gel!
Yüreğim hasret sana,
Tenim bu bilinmezliğe hasret,
Aklım esir...
Hasretinden palangalar eskittim
Ama gelsen bi bana
Gülsen gözlerime
Her mevsim ilkbahar açacak pencerelerim hayata..
Çık gel işte çık gel!