22 Şubat 2004 Pazar

Saat 4 olmak üzere..

Saat 4 olmak üzere havada yıldız yok. elimde kalemim, sigaram yok, kağıdım war.İyi mi kötü mü bilmiyorum. Ne yazsam bilmiyorum!


Üşüyorum
Soğuk nefesini hissediyorum tüylerimin diken diken olduğu yerde
Ellerim buz gibi, vücudum sıcacık, kalbim parmaklıklar arkasında
Bir şiir vardır ya hasretinden palangalar eskittim
Aynen de öyle
Hasretinden palangalar eskittim sihir gözlüm
Yalnızım yalnız, böyle olmayı ben istemedim ama kalbim el vermiyor
O bir tek seni biliyor, başkasını bilse de o gelmiyor zaten
Meğer amma zormuş birini kabullenmek
Kabullendiğini koparıp atmak
Bıraktığın nefesi geri alamamak gibi,
Bıraktığın nefes sanki son oksijeninmiş gibi
Kalbimin cezası bitti artık
Af çıkardım kendime
Ama o bir kere ceza aldı, yanlışın ne olduğunu biliyor artık
Ve her suçlu gibi pişman
Bu yüzden tanıdık bildik bir yer istiyor
Sığınacak sakin, huzur dolu, güvenli bir liman bu sefer
Bu sefer dalgalı, fırtınalı yolculuklara paydos..

Ey aklım, ellerim ve dudaklarım, vücudum
Bu kalp tahliye oluyor artık!
Sizi de Allah Kurtarsın!
Gözlerimi avukat bırakıyorum size!

Hiç yorum yok: