Aklımın kaygan kanatları
Uçtu bir serzenişin çığlıklarına
Bir ses geldi;
-Bitti mi?
-Ah, biter mi?
-Biter.
-Devam ama…
Bir çığlık daha;
-Geliyor!
-Gitmiyor.
(Ne de rahatsın kuzum. Düşman saldırıyor. Biz selam ediyoruz.)
-Geliyor ama gitmiyor.
(Kalpten, akıldan…)
-Unut. Bakmayalım.
(Sarılsam yanar kollarım)
-Peki kim?
(Ben benim.
Sen sadece sensin.)
-Kim?!
Yüzümün mevsimlerini sakındım senden
Aradan baktım göründün sandım
Gözlerinde kıvılcımlar
Dudağında masumiyet
Ruhun kayıp
Ruhun pis
İçinde riya
(Hayır git.
Daha dibe, en derine
Hayır dur!
Çık dışarı.
Don soğuğa!
Attım seni bittin.)
Tıpkı hayal ettiğim gibi…
Döndüm baktım.
Neden baktım ki sanki…
O çığlığı atmamış olsaydı, biri birini öldürüyor olmasaydı, o beden yerde, karnından yaralı kanlar içinde olmasaydı… Ve ben ölü gözlerinde gezindirmeseydim anlamları…
-Keşke bağırmasaydım.
